«Σωματεία εργατών – όχι των εργοδοτών»

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ –ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ –ΦΕΡΩΝ – ΣΟΥΦΛΙΟΥ «Η ΕΝΟΤΗΤΑ»

Αριθμ. Απόφ. Πρωτοδικείου Αλεξ/πολης 100/30-4-2004 Βιβλ. Σωμ.13/1-6-2004

Τηλ. 6973777647, email: somatioalexpolis@gmail.com

Αλεξανδρούπολη 07/04/2019

«Σωματεία εργατών – όχι των εργοδοτών»

Κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία γνωρίζουν πολύ καλά ότι μετά από 10 χρόνια κρίσης κατά την οποία τα εργατικά δικαιώματα πλήγηκαν βάναυσα, η όποια ανάπτυξη ευαγγελίζονται θα αφορά μόνο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, έχει ως προαπαιτούμενο τα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα. Γνωρίζουν πολύ καλά επίσης, ότι μπορεί να διαμορφωθεί ένα ισχυρό κίνημα διεκδίκησης με αίτημα την κάλυψη των απωλειών των προηγούμενων χρόνων, λόγω και της παρέμβασης των ταξικών σωματείων, της δράσης του ΠΑΜΕ. Γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι δε θα κάθονται πάντα με τα χέρια σταυρωμένα.

Για να εμποδίσουν μια τέτοια εξέλιξη ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα να κερδίζουν τα μεγάλα μονοπώλια επιστρατεύουν τους διάφορους μνημονιακούς νόμους που υποτίθεται θα καταργούσαν, αλλά και τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Από τη μια η κυβέρνηση νομοθετεί μια μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού υλοποιώντας τον μνημονιακό νόμο Βρούτση, που στην ουσία δίνει το δικαίωμα στον εκάστοτε υπουργό να ορίζει το ύψος του με βάση την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ενώ παράλληλα με άλλα μέτρα παίρνει πίσω ακόμα περισσότερα. Από την άλλη ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός ορκίζεται και αυτός στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, κάνει ότι μπορεί για να μην αναπτυχθούν αγώνες που θα βάζουν στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Πλέον όμως οι εργατοπατέρες έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Για να διατηρήσουν τις καρέκλες τους ώστε να είναι χρήσιμοι στα αφεντικά τους και αφού οι εργαζόμενοι τους έχουν γυρίσει από καιρό την πλάτη επιστρατεύουν τη βία και τη νοθεία. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να βάζουν μέσα στο εργατικό κίνημα τους ίδιους τους εργοδότες. Τα όσα έγιναν στα πρόσφατα συνέδρια της ΟΙΥΕ και της ΓΣΕΕ είναι χαρακτηριστικά της σήψης των εργατοπατέρων της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, της ομάδας Βασιλόπουλου - ΣΥΡΙΖΑ.

Αντί για Συνέδριο αντιπροσώπων, εκλεγμένων από πραγματικούς εργαζόμενους που ήρθαν από όλη τη χώρα για να συζητήσουν τα προβλήματα των εργαζομένων και την οργάνωση της πάλης τους, τα στελέχη της εργοδοσίας που παρίσταναν τους εκλεγμένους εργαζόμενους, όχι μόνο προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν νόθους αντιπρόσωπους, αλλά προσπάθησαν να τους επιβάλλουν με επιστράτευση ένοπλων μπράβων, ανθρώπων της νύχτας και ποινικούς.

Σωματεία και εργαζόμενοι έδωσαν τη μάχη ενάντια στην απροκάλυπτη ανάμειξη της μεγαλοεργοδοσίας στις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, απαιτώντας την πραγματοποίηση Συνεδρίου των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών, με επίκεντρο τα προβλήματα των εργαζομένων. Ένα από αυτά τα σωματεία ήταν και το δικό μας και οι αντιπρόσωποί του.

Τέτοιο Συνέδριο δεν ήταν στις προθέσεις όλων όσων το προηγούμενο διάστημα έβαλαν την ίδια την εργοδοσία μέσα στα σωματεία, με διευθυντικά στελέχη όχι μονάχα να «σέρνουν» στην κάλπη εργαζόμενους, αλλά να εκλέγονται και οι ίδιοι αντιπρόσωποι και μέλη διοικητικών συμβουλίων. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της διευθύντριας γνωστού σούπερ μάρκετ που καλούσε τους εργαζόμενους να χαμογελάνε γιατί έχουν δουλειά, διευθύντρια που φιγουράριζε στα σωματεία τους.

Δεν πτοούνται ούτε από το αποτέλεσμα των εκφυλιστικών πρακτικών που ζέχνουν, όπως και τα κόμματα, οι πολιτικές δυνάμεις που τους στηρίζουν. Δεν τους καίγεται καρφάκι αν οι  μεθοδεύσεις τους απομακρύνουν τους εργαζόμενους από την οργανωμένη δράση.

Το Συνέδριο που επεδίωξαν να γίνει είχε μόνο στόχο να βάλουν «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Δεν τους αρκεί πλέον ούτε η στήριξη μιας αντεργατικής πολιτικής που μεγαλώνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και τα κέρδη του κεφαλαίου. Θέλουν τα ίδια τα αφεντικά μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Γι’ αυτό και πολλοί από τους εργατοπατέρες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ έχουν οι ίδιοι πιάσει στασίδι, είναι κι οι ίδιοι εργοδότες, εκπρόσωποι Δ.Σ. ανωνύμων εταιρειών. Για αυτές τις καταγγελίες δε λένε κουβέντα. Και αφού δεν μπορούν να απαντήσουν κάνουν θεατρινισμούς και με τη βοήθεια των ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν ότι όσοι αντιδρούν είναι τραμπούκοι και τα γνωστά ψεύδη τους.

Και εδώ στην περιοχή μας η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Τι να πούμε για τον πρόεδρο του σωματείου ιδ. Υπαλλήλων Ορεστιάδας και αντιπρόσωπο στο συνέδριο της ομοσπονδίας που όλος ο νομός γνωρίζει ότι στην ουσία είναι εργοδότης με δεκάδες εργαζόμενους, αλλά συνεχίζει να κόβει και να ράβει στο εργατικό κέντρο Ορεστιάδας και στην ομοσπονδία. Αλήθεια πόσα από τα 1000 και πλέον μέλη του σωματείου του κατάφερε να κινητοποιήσει σε κάποια απεργία, από πότε έχει να βγάλει έστω και μια ανακοίνωση για κάποιο πρόβλημα των εργαζομένων της περιοχής, εκτός και αν στην Ορεστιάδα είναι όλα μέλι-γάλα για τους εργαζόμενους.

Αντίστοιχα στο εργατικό κέντρο Διδ/χου εμφανίζονται να έχουν ψηφίσει από 627 ψηφίσαντες πριν, τώρα 1.644! Το τραγικό, μαζί και το γελοίο είναι ότι στην περίπτωση αυτή το ποσοστό συμμετοχής όχι μόνο εκτινάσσεται από το 17% - 20%, που είναι ο μέσος όρος, σε ποσοστά πάνω από 100%, αφού οι εμφανιζόμενοι ψηφίσαντες ξεπερνούν τους εργαζόμενους της περιοχής με βάση τα στοιχεία του "ΕΡΓΑΝΗ" (πληροφοριακό σύστημα του υπουργείου Εργασίας)!

Τι να πούμε για το σωματείο οικοδόμων Σουφλίου που εμφανίζει δεκάδες ψηφίσαντες, το σωματείο ιδ. Υπαλ/λων «Ο ΕΡΜΗΣ» που εμφάνιζε πάνω από 750 ψηφίσαντες στην Αλεξ/πολη και πλέον 4 χρόνια μετά από τις τελευταίες αρχαιρεσίες του αγνοείται η τύχη του. Για τα διασπαστικά σωματεία που στήνονται σε ένα βράδυ, χωρίς δράση, χωρίς να ξέρει κανείς πότε και που συνεδριάζουν, χωρίς να έχει δει κάποιος έστω και μία ανακοίνωσή τους.

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες,

Μας γνωρίζετε! Μπορούμε να σας κοιτάμε στα μάτια και να μας κοιτάτε κι εσείς! Μας βλέπετε σταθερά στους χώρους δουλειάς σας, σε περιοδείες, πάνω στα καθημερινά και οξυμένα προβλήματα, στις γενικές συνελεύσεις, σε κινητοποιήσεις και απεργίες.

Καλούμε κάθε έντιμο συνδικαλιστή-αντιπρόσωπο που είδε με τα μάτια του, τί έγινε στο Συνέδριο, να βγάλει τα συμπεράσματα του. Να κατανοήσει βαθιά το μέγεθος των αλλαγών που πρέπει να πραγματοποιηθούν στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, στην ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών ώστε τα σωματεία να αποκτήσουν αίγλη, δύναμη, ταξικό προσανατολισμό, να έχουν καθαρό μέτωπο απέναντι στα αφεντικά και το πολιτικό προσωπικό τους. Με τις δυνάμεις που φέρνουν τους εργοδότες, τους μπράβους μέσα στα σωματεία δε μπορεί να υπάρχει καμία ταύτιση και σχέση.

Η κατάσταση είναι πλέον στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, που η συμμετοχή τους στα σωματεία αποτελεί απόφαση τους κι όχι προϊόν εργοδοτικών πιέσεων, εκβιασμών και απειλών.

Καλούμε όλα τα Συνδικάτα, την εργατική τάξη της χώρας, να κόψει την όρεξη όσων θέλουν να μετατρέψουν το εργατικό κίνημα σε παράρτημα του ΣΕΒ, των εφοπλιστών, των μεγαλοξενοδόχων, των μεγαλοεμπόρων και τραπεζιτών.